Мөнхөөгийн сэтгэл зүрхийг далдын ямар нэгэн хүчин зүйл өөрийн эрхгүй гижигдэн сэрээжээ. Энэ нь хөрш айлын Цэрмаа өөрийн эрхгүй татдаг байлаа. Түүний өмссөн самбай адил нимгэн даашинзны цаанаас нэвт харагдах махлагдуухан гуя хас чилгэр хөлийн булчин нүцгэн шахуу цээжин биенд нь дэндүү гэмээр зохицсон хөөрхөн томбогор хөх байлаа.
Түүний нөхөр Бат Солонгос яваад гурван жил боллоо. Энэ хугацаанд Цэрмаа янз бүрийн юмтай байх нь мэдэгдээгүй. Би баяр ёслол, амралт, ажлын үеэр хэд хэдэн удаа гэрээр нь ордог байв. Их журамтай юм байна гэдэг бодол төрнө. Эмэгтэй хүн эр хүний хайрыг хүртэлгүй хэр л удав гэждээ гэсэн бодол хааяа төрнө.
Би ч гэсэн муу ханиа алдсанаас хойш эмэгтэй хүнтэй энгэр зөрүүлэхгүй хорвоог хэрхэн барна даа л гэж өөрөө өөртөө тангараглаж байсан.
Цэрмаа эр хүний тус хэрэг болох бүрт намайг барааддаг болов. Би ч дуртайяа тусалдаг байлаа. Хоёулаа л ганц бие байгаа юм хойно өөр яалтай ч билээ. Нэгэн удаа гэрт нь орж ханын шүүгээг нь тогтоож өгөнгөө нэлээн удаан юм ярив. Үг ч олдож, ажил ч дуусаад харихаар зэхэв. Гэтэл Цэрмаа ганцаараа үлдмээргүй байгаа шинжтэй вино уухыг санал болгов.
Энэ үг Мөнхөөд таалагджээ. Виноны шил ч хоосорлоо. Мөнхөө ч харьж дуг хийхээр болов. Цэрмаа түүнийг явуулсангүй. Араас тэврээд авчээ. Халаадны энгэр задгайрсан байсан тул халуун бие нь Мөнхөөд мэдрэгдэх нь тэр. Мөнхөө учир явдлыг ерөнхийд нь ойлгожээ.
Мөнхөө эргэж харан:
– Хүүе Та яаж байнаа.
– Чамайг унагачих вий гэж сандрахдаа жаахан эв хавгүй хүрчихлээ. Уучлаарай.
– Үнэн болов уу.
– Үнэн, үнэн.
– Ээ мэдэхгүй дээ. Юу л бол доо. Цэрмаа ингэж хэлэхдээ айлгүйтсэн харцаар инээмсэглэн бөгсөн биеэ тонтогонуулсаар гал тогооны өрөөнд ороход Мөнхөөгийн өнөөх нь аль хэдийнээ өндийчихсэн байжээ. Хараахан эх болоогүй Цэрмаагийн томбогор хөх, атга дүүрэн бумбалзах бүлээхэн нандин эрхтэнийг бодохоос Мөнхөөгийн бүx биеэр нь цахилгаан гүйдэл гүйв. Нөгөө муу нь байж суухын аргагүй чинэрэн зовооход “Цээгий чи юу хийгээд байна. Нааш ир дээ” гэж өөрийн эрхгүй зүрх алдан дууджээ. Цэрмаа ч “За одоохон” гэсээр гуя хасаа гаргасаар хажууд нь ирэхэд зэргэцээ суулгажээ.
Цэрмаа хэсэг хугацааны дараа эргэн ирэв.
– Би чамд сонин ч гэх үү муухай ч гэх үү сонин юм хэлэх үү
– Хэлээч дээ
– Харин уурлахгүй бас хүнд хэлэхгүй биз
– Хэлэх үгнээс чинь л болно доо
– Чамайг нэг сайхан үнсчих үү
– Тиймхэн үг асуугаад байхдаа яадын. Ийм үг хальт сонссон Мөнхөө Цэрмаагийн нүцгэн цээжийг биедээ наан дух, хацар, нүд уруулыг нь шүлэнгэтэн үнсэж байснаа хэлийг нь хөхөж далаар нь хэвтүүлэн дотоожийг нь яах ийхийн зуургүй шувтлажээ. Олон сар хоног ийм ажил хийгээгүй байсан болоод ч тэр.
«Цэрмаагийн дур хүсэл тэр дорхноо тэсэхийн аргагүй оволзоод ирэх нь Мөнхөөд мэдэгдэж байлаа. Санасандаа хүрсэн Мөнхөө түүнд яг л ховсдуулсан мэт өөрийн дур хүслээ барьж ядан Цэрмээгийн бие болоод тонтгор хөхийг нь үнсэхийн хажуугаар удаан хугацааны турш шагнаагүй бор найзаа хүчтэй гэгч нь араас, нь бүлж байлаа.
Энэ нь ч Цэрмаад тун таатай санагдсан уу гэлтэй “Тиймээ, сайхан байна” гэж дуу алдах Мөнхөөд улам бүр хүч оруулж байлаа. Ийм сайхан хүүхнийг урьд нь эдэлж байхгүй яав аа гэсэн бодол толгойд нь эргэлдсээр хүчтэй хэд түлхээд дуу алдан тавьлаа. Энэ сайхан жаргалын дараа хэсэг дээшээ харан хэвтэв.
Төд удалгүй Мөнхөө Цэрмааг хамт амьдрах болжээ. Хорвоо гэдэг сонин шүү.
